Najlepsza odpowiedź na pytanie «Czy kastracja kota zmniejsza oznakowanie zapachowe?» Odpowiedzi udzielił Alexa Hershberger w dniu Thu, Sep 1, 2022 7:25 AM Redukcja śladów zapachowych przynosi wiele korzyści, szczególnie dla właścicieli kotów , którzy nie mają dostępu do zewnątrz. W rzeczywistości każdy członek twojego gospodarstwa domowego, w tym inne koty i psy, twoja kanapa i stół w jadalni, prawdopodobnie wszyscy padli ofiarą chorągiewki twojego kota. Są trzy główne powody, dla których koty uwielbiają walić głową tak wiele rzeczy. Źródło zdjęcia: Gundula Vogel, Shutterstock. 1. Gruczoły zapachowe Gruczoły odbytnicze to gruczoły zapachowe rozmieszczone wokół odbytnicy psa. Kiedy zostaną one uderzone, wymagają manualnej ekspresji płynu wewnątrz, aby zmniejszyć ciśnienie wewnątrz dławnicy i zapobiec rozerwaniu. Ręczne manipulowanie gruczołem odbytu jest bolesne dla psa. słaby. dobry. Zatoki okołoodbytowe u kotów to specjalne gruczoły, których ujście znajduje się w okolicy odbytu u zwierzęcia, w końcowym odcinku jelita grubego. W zatokach wytwarzana jest wydzielina o charakterystycznym, bardzo nieprzyjemnym (przynajmniej dla człowieka) zapachu. . Świerzb u kota to choroba pasożytnicza o wysokim współczynniku zarażania. Wystarczy bowiem przelotny kontakt zwierzęcia z chorym osobnikiem, by zarazić się świerzbowcem. Wbrew obiegowej opinii, świerzbowiec atakuje nie tylko bezdomne czy wolnożyjące, zaniedbane koty – to również przypadłość, która może dotknąć zadbane zwierzęta żyjące wśród opiekujących się nimi starannie ludzi. Zapraszamy do lektury materiału, w którym wyjaśnimy, jak rozpoznać zagrożenia związane z tą chorobą pasożytniczą. Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock Świerzbowiec u kota – rodzaje choroby pasożytniczej Świerzbowiec jest powszechnie występującym na świecie, niewielkich rozmiarów pasożytniczym pajęczakiem z rzędu roztoczy. W naturze występuje kilka rodzajów tego pasożyta: psi, koci, ludzki czy bydlęcy. Świerzbowiec bytuje na skórze lub tuż pod jej powierzchnią, ryjąc korytarze w jej tkankach. Żywi się zniszczonym naskórkiem i wysiękiem ze skóry. Nazwa choroby, świerzb, pochodzi od świądu, jaki pasożyt prowokuje swą aktywnością. W przypadku kotów, świerzbowiec występuje w dwóch odmianach: drążącej i usznej. Świerzbowiec drążący u kota Notoedres cati Świerzbowiec drążący u kota bytuje na skórze swojego żywiciela, kota. Pajęczak ryje w tkance naskórka korytarze, w których samica pasożyta składa jaja. Aktywność świerzbowca na skórze i pod jej powierzchnią wywołuje bolesny i drażniący świąd. Pasożyt drążąc tunele w naskórku żywi się spowodowanym przez siebie wysiękiem ropnym i zniszczoną tkanką. Świerzbowiec drążący jest chorobą silnie zaraźliwą. Ofiarą pasożyta padają młode osobniki i starsze zwierzęta. Człowiek rzadko zaraża się świerzbowcem drążącym. Objawy świerzbu drążącego Wczesnymi objawami świerzbu drążącego są: miejscowe wyłysienia na skórze zaczerwienienia skóry na obszarze głowy (końcówki małżowin usznych i pysk) Koty zaatakowane przez świerzbowca silnie się drapią i wylizują swędzące miejsca. W ten sposób przenoszą same pasożyta na pozostałe obszary skóry. Nieleczony świerzb drążący może zająć znaczne połacie ciała kota, a u słabszych osobników doprowadzić do śmierci. Świerzbowiec uszny u kota Otodectes cynotis – objawy Charakterystycznymi objawami świerzbowca usznego są: silny świąd obejmujący początkowo okolice głowy i uszu miejscowe wyłysienia nerwowe, kompulsywne wydrapywanie i wylizywanie skóry zmiany w zachowaniu – agresja, nerwowość, apatia ocieranie się głową o wystające przedmioty wydzielina z uszu chorobowo zmienione połacie skóry zaczerwienienia strupy łuszcząca się skóra zgrubienie, marszczenie naskórka infekcje i zmiany dermatologiczne całego ciała utrata słuchu Cykl życiowy świerzbowca Cykl rozwojowy ektopasożyta trwa około dwóch, trzech tygodni. Najpierw dorosłe osobniki świerzbowca kopulują na powierzchni skóry, a następnie samica (Notoedres cati) w wydrążonych w naskórku tunelach składa jaja. Po kilku dniach z jaj wykluwają się larwy. Larwy żywią się szczątkami naskórka i wysiękiem powstałym w skutek aktywności pasożyta w skórze. W ciągu kilku następnych dni następuje wylinka i larwy przekształcają się w nimfy, które z kolej po następnej przemianie przeobrażają się w postacie dorosłe. Długość życia świerzbowca trwa trzy do czterech tygodni. Pasożyt drążący Notoedres cati ma tendencje do grupowania się, tworząc małe gniazda. Inwazja pajęczaka rozpoczyna się od uszu, by następnie rozprzestrzeniać się na resztę ciała. Świerzbowiec drążący atakuje wyłącznie koty, natomiast świerzbowiec uszny może występować u psów, kotów, lisów lub królików. Świerzbowiec uszny Otodectes cynotis bytuje w przewodach słuchowych zwierzęcia. Pasożyta można zaobserwować gołym okiem. Przypomina małe, ruchome punkty na skórze uszu. Typowym symptomem otodektozy jest brązowa, woskowa, bezwonna wydzielina. W przypadku wtórnego nadkażenia, wydzielina może posiadać przykry zapach związany z postępującą infekcją dermatologiczną: bakteryjną, wirusową lub grzybiczną. Świerzbowiec uszny wywołuje swą aktywnością znaczny dyskomfort u zaatakowanego zwierzęcia. Diagnostyka i leczenie świerzbu u kota Lekarz weterynarii w celu postawienia diagnozy pobiera próbki zmienionej chorobowo skóry. Materiał biologiczny poddawany jest badaniom laboratoryjnym. Leczenie dermatozy polega na eliminacji ektopasożyta i zniwelowaniu skutków jego działalności. Oprócz aplikacji środków bójczych dla pasożyta, może być konieczne podanie antybiotyków. W zależności od nasilenia objawów choroby, leczenie może trwać do kilku miesięcy. Przejdź do następnej strony Wygląd skóry i sierści kota to jedna z najlepszych wskazówek, czy w organizmie naszego podopiecznego nie dzieje się coś niepokojącego. Zmiany na skórze zwierzęcia mogą być miejscowe lub wiązać się z obecnością chorób grzybiczych, występowaniem pasożytów lub zakażeń bakteryjnych. Kiedy w przypadku choroby skóry u kota będzie konieczna wizyta u specjalisty? Kocie choroby skóry Miauczący domownicy słyną zwykle z gładkiej, przyjemnej w dotyku sierści i dbałości o czystość swojego futra. Rzadko można spotkać kota, którego włosy są posklejane i mają nieprzyjemny zapach, a na jego skórze występują niepokojące zmiany. Zwykle taka sytuacja oznacza poważny stan chorobowy, w którym kot nie jest w stanie samodzielnie zatroszczyć się o własny wygląd. Koty bardzo dbają o swoją higienę, a na pielęgnację i wylizywanie futra potrafią poświęcać nawet 3 godziny dziennie. Zdarza się, że najbardziej zaprzyjaźnione osobniki w stadzie wylizują się wzajemnie, okazując sobie w ten sposób szacunek i przywiązanie. Zarówno nadmierne wylizywanie się, jak i niedostateczna dbałość o lśniące futro powinna wzbudzić czujność opiekuna i skłonić do regularnej obserwacji, by na czas wdrożyć ewentualne leczenie. Co oznaczają kocie choroby skóry – łysienie, krostki, zmiany ropne – i jak pomóc zwierzęciu uporać się z dolegliwościami? Choroby skóry u kota – przyczyny Kocie choroby skóry mogą wynikać z wielu przyczyn, a ich celna diagnoza staje się często zagwozdką nawet dla specjalistów. Choroby skóry kota wywoływane są przez rozmaite czynniki, do których należą urazy, rany po ugryzieniu pasożytów takich jak pchły, a także zakażenia bakteryjne, które bywają wtórne do istniejących chorób alergicznych. Krostki, łysiejące i zaczerwienione miejsca mogą sygnalizować atopię, alergię kontaktową, pokarmową, a nawet alergię na ugryzienia pcheł. Koty wychodzące są najbardziej narażone. Mogą padać ofiarami innych zwierząt i w efekcie częściej pojawiają się na ich skórze zranienia lub ropnie. Niekastrowane kocury przejawiają zwykle bardziej agresywne zachowania, które przekładają się na możliwe uszkodzenia ciała w wyniku sprzeczek i walk z innymi samcami. Choroby skóry u kota mogą być też przypadłością domowych, niewychodzących czworonogów. Ma na to wpływ nie tylko styl życia kota, ale także jego płeć, rasa, sposób żywienia czy też rodzaj środków czyszczących lub kosmetyków, stosowanych przez domowników. Koty reagują nadmiernym drapaniem, wylizywaniem lub drapaniem sierści również w sytuacjach stresowych. Jeżeli na ich skórze dostrzegasz przesuszone obszary, zaczerwienienia, obrzęk lub uwypuklenie skóry to znak, że Twój podopieczny potrzebuje pomocy ze strony lekarza weterynarii. Skąd bierze się zapalenie skóry u kota? Choroby skóry kota mogą występować okresowo lub utrzymywać się stale, co wymaga leczenia farmakologicznego lub zmiany sposobu żywienia. Skóra kota może stanowić nawet 25% jego masy ciała i jest najważniejszą barierą przed szkodliwymi czynnikami, związanymi ze środowiskiem zewnętrznym. Chroni organizm czworonoga przed bakteriami, drożdżakami, roztoczami, owadami i wirusami, a także dermatofitami. Przeczytaj również: Czy pchły u kota mogą być niebezpieczne dla ludzi? Cechy skóry u kota Jakie jeszcze niezwykłe cechy posiada kocia skóra? Do jej funkcji należy przekazywanie informacji dzięki receptorom nerwowym. Skóra bierze też udział w regulacji gospodarki wodnej, poprzez wydzielanie potu i łoju. Poprzez obecności gruczołów potowych oraz dzięki podskórnej tkance tłuszczowej skóra pełni także funkcję termoregulacyjną. Na jej powierzchni okresowo pojawiają się u kota strupki, zadrapania, a nawet miejscowe wyłysienia? Jeśli znikają samoistnie, w większości nie stanowią powodu do obaw. Jeśli zmiany nie ustępują, dobrze jest zaczerpnąć porady kociego dermatologa. Pierwszą możliwą przyczyną zmian na skórze są choroby bakteryjne. Może to być ropno-urazowe zapalenie skóry, ropnie podskórne, głębokie ropne zapalenie skóry, a także bakteryjne zapalenie mieszków włosowych. Bakteryjne zapalenie skóry u kota może mieć inną przyczynę pierwotną, np. kontaktowe zapalenie skóry, uraz lub nadwrażliwość. Problemy wywołują również liczne ugryzienia pcheł. Drugą grupę stanowią choroby grzybicze skóry kota. Koty mogą zakażać się grzybami saprofitycznymi, co prowadzi do histoplazmozy lub kryptokokozy, cierpieć z powodu dermatofitozy, czyli zakażenia łodygi włosa i warstwy rogowej naskórka, jak również malasseziozy. Dermatofitoza atakuje najczęściej koty z nieprawidłowo działającym układem odpornościowym. W grupie ryzyka występują szczególnie koty perskie. Na skórze kota mogą bytować pasożyty. Należą do nich kleszcze, świerzbowiec, roztocza oraz pchły. Problemy powodować może wszawica i wszołowica. Niekiedy przyczyną uporczywych zmian jest Chejletieloza, czyli łupież wędrujący. Przyczyną mogą być nawet nużeńce dzielące się na dwa gatunki – Demodex cati, czyli organizmy zamieszkujące skórę kota w sposób stały, które nie wywołują niepokojących objawów oraz Demodex gatoi, pasożyt namnażający się w wyniku nagłego spadku odporności, powodujący uporczywy świąd. Zaburzenia kociej skóry Kocie choroby skóry – łysienie, wysypkę i inne zmiany, mogą wywoływać zaburzenia skóry związane z nadwrażliwością. Nadwrażliwości bywają bardzo różne – pokarmowa, na ukąszenia komarów, kontaktowe zapalenie skóry lub alergiczne pchle zapalenie skóry. Wiąże się ono z nadwrażliwością kotów na białka, znajdujące się w ślinie pcheł. Zapalenie skóry u kota może mieć niekiedy podłoże immunologiczne. W tej grupie chorób wymienia się pęcherzycę liściastą, pęcherzycę zwykłą, zapalenie naczyń skórnych, a także toczeń rumieniowaty. Gdy Twój pupil zaczyna chorować, wyłysienia nie zawsze sygnalizują bakteryjne zapalenie skóry u kota lub atopię. Zdarza się, że kocie choroby skóry mają swoje źródło w zaburzeniach endokrynologicznych bądź są też znakiem, że dochodzi do zaburzeń rogowacenia lub zaburzeń łojotokowych. Niektóre czworonogi chorują na trądzik kotów, a koty perskie – na zapalenie skóry pyska kotów perskich. W sporadycznych sytuacjach zmiany na skórze świadczą o rozwoju łagodnych lub złośliwych zmian nowotworowych. Przeczytaj również: Ropomacicze u kotki – objawy, leczenie Choroby skóry u kota – objawy Objawy problemów skórnych u kota zależą od ich pierwotnej przyczyny. Jeśli jest to bakteryjne zakażenie skóry, oznakami choroby będzie jej zaczerwienie, silny świąd, a także strupy. Może również występować wyniesiony ponad powierzchnię naskórka guzek, wypełniony ropno-krwistą wydzieliną. Kot może mieć powiększone węzły chłonne, gorączkę i zachowywać się nietypowo, pokazując w ten sposób swoje gorsze samopoczucie. W przypadku grzybicy pojawia się minimalny lub łagodny świąd, jednak w niektórych jednostkach chorobowych grzybica może przebiegać też bez swędzenia. Na skórze kota zaczynają występować wyłysienia, łuszczenia, a same włosy wyglądają jak szczecina lub są złamane. Dodatkowo opiekun może zauważyć strupy, łojotok, a także nietypowe grudki i rumień. Objawy podczas zakażenia pasożytami mogą być bardzo różne. Najczęściej są to zmiany widoczne na skórze, świąd czy intensywne drapanie się kota aż do powstawania zadrapań. W chorobach endokrynologicznych i autoimmunologicznych typową oznaką są wyłysienia na skórze, zaś gdy dochodzi do rogowacenia – grudki, krosty lub czyraki. Na brodzie, dolnej lub górnej wardze tworzą się czarne zaskórniki. Skóra w tych miejscach może być obrzęknięta, pogrubiała, pokryta torbielami lub bliznami. Choroby skóry u kota – leczenie Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest precyzyjne zdiagnozowanie przyczyny problemu. Leczenie objawowe zmian skórnych przy pomocy leków i miejscowo działających maści może zaburzać ten proces. Dlatego przed zaaplikowaniem ich powinno się pobrać materiał do badań. By lekarz weterynarii mógł obejrzeć zmiany i przeanalizować je pod mikroskopem, ważne jest unikanie samodzielnych prób leczenia domowymi sposobami. Pod żadnym pozorem nie wolno stosować bez konsultacji z lekarzem żadnych leków lub preparatów, rekomendowanych w leczeniu zmian dermatologicznych u ludzi. W wielu przypadkach konieczne jest podanie antybiotyku, w celu leczenia infekcji, nawet przez kilka tygodni i po całkowitym zniknięciu niepokojących objawów. Choroby bakteryjne mogą wymagać użycia szamponów, maści lub leków sprayu. W leczeniu grzybicy stosuje się miejscowo leki przeciwgrzybicze, w szybszej rekonwalescencji pomagają niekiedy preparaty podnoszące odporność. U kotów może być też wskazane ogólne leczenie grzybicy, gdyż poprzez wylizywanie futra zwierzęta te łatwo roznoszą proces chorobowy na całą powierzchnię skóry. Gdy kota zaatakowały pasożyty, leczenie polega na ich wyeliminowaniu odpowiednio dopasowanymi środkami i preparatami przeciwpasożytniczymi. Najtrudniejszy wydaje się proces wychodzenia z chorób autoimmunologicznych i psychosomatycznych. Jeżeli kotu towarzyszy stres lub wylizuje się ze względu na obecność innych zwierząt w domu, właściciel musi przeanalizować wszystkie czynniki i spróbować wyeliminować te, które źle wpływają na kocie samopoczucie. Pomocne okazują się być kocie feromony, zmiana legowiska lub podawanie ulubionych smaczków. Przy zaburzeniach hormonalnych lub chorobach przewlekłych w zmniejszeniu lub całkowitym wyeliminowaniu objawów skutkuje leczenie choroby podstawowej. Choroby skóry u kotów to temat bardzo rozległy ― mogą mieć podłoże zarówno bakteryjne, wirusowe, grzybicze i pasożytnicze, jak i autoimmunologiczne czy alergiczne. Czasem są skutkiem niedoborów pokarmowych lub zaburzeń rogowacenia, bądź mogą świadczyć o zmianie nowotworowej. W rzadkich przypadkach mogą mieć charakter wrodzony. Leczenie zmian skórnych może trwać kilka tygodni, a nawet kilka miesięcy (w przypadku grzybicy układowej). Dlatego niezwykle ważna jest prawidłowa diagnoza (oparta min. na cytologii, badaniach mikrobiologicznych i antybiogramie) oraz stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii, ponieważ zbyt wczesne przerwanie leczenia może prowadzić do nawrotów choroby ― mówi Milena Szaraniec – lekarz weterynarii. Choroby skóry u kota – profilaktyka Nawet jeżeli dbasz o swojego kota i starasz się każdego dnia zapewnić mu jak najlepsze warunki, pożywienie i właściwą dawkę rozrywki, Twój podopieczny może zacząć chorować. Problemy dermatologiczne i zmiany skórne dotyczą kotów w każdym wieku. Na niektóre z nich bardziej narażone są koty wychodzące, w przypadku których zwiększa się ryzyko urazów lub uszkodzeń ciała. Inne dolegliwości są domeną kotów w podeszłym wieku, u których mogą występować zaburzenia odporności, współistniejące choroby przewlekłe, a sam proces leczenia trwa zwykle dłużej, niż u młodych i silnych osobników. Profilaktyka chorób skórnych u kotów polega przede wszystkim na regularnym obserwowaniu zwierzęcia i szybkim reagowaniu, gdy dostrzeżesz nietypowe zmiany. Drobne zadrapania czy uszkodzenia skóry to niekiedy znak, że kot prawdopodobnie zahaczył o ostry przedmiot. Wyłysienia, intensywne drapanie się lub nadmierne wylizywanie jest sygnałem, że kot potrzebuje dodatkowej pomocy. Wielokrotnie pomaga wówczas zmiana karmy na specjalistyczną, np. przeznaczoną dla alergików lub kocich seniorów. W trosce o zdrowie Twojego kota unikaj też stosowania w domu silnie działających środków czyszczących. Zwłaszcza tych do mycia podłóg i naczyń, z których je i pije kot. Kot a choroby skóry – problem, któremu możesz zaradzić Koty bywają ciekawskie i żądne przygód. Potrafią bez trudu zmieścić się nawet w bardzo wąskich zakamarkach i godzinami czaić się na ulubioną zabawkę. Zdarza się, że podczas intensywnych zabaw w mieszkaniu dojdzie do urazu ciała i uszkodzenia skóry. Zwykle takie rany goją się dość szybko, a kot już po kilku chwilach nie pamięta o przykrym zdarzeniu. Mruczki są atakowane przez choroby bakteryjne i wirusowe, mogą też padać ofiarami zakażeń grzybiczych. Narządem, który często w pierwszej kolejności reaguje na spotkanie z drobnoustrojami, jest skóra. Drobne krostki, zmiany ropne, czyraki, ciemno zabarwione zaskórniki są objawem stanu zapalnego skóry. Mogą świadczyć o rozwijającym się procesie chorobowym. Zmiany na skórze, wyłysienia i plackowate, łuszczące się miejsca na powierzchni ciała mogą być objawami chorób autoimmunologicznych. Mogą być także objawami alergii lub efektem spadku odporności organizmu. Niezależnie od przyczyny wystąpienia nietypowych zmian na skórze, konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Specjalista zleci odpowiednie badania i obejrzy pod mikroskopem zmiany, by wdrożyć odpowiednio dopasowane leczenie. By uniknąć nawrotu choroby, warto zabezpieczyć swojego pupila przed atakami pasożytów. Pamiętaj o dbaniu o jego odrobaczanie i podawaniu wysokojakościowej karmy, dopasowanej do wieku, płci i rasy kota. Zapoznaj się z ofertą sklepu Apetete i wybierz dla swojego podopiecznego suplementy i smakołyki, które zapewnią mu płynny rozwój i energię na każdy kolejny dzień beztroskiego kociego życia. Zapach pełni ważną rolę w życiu każdego kota. Ślady zapachowe są wizytówką kota i można z nichwyczytać wiele informacji o innych kotach żyjących na wspólnym terytorium. Jest to również cennenarzędzie służące do komunikacji. My posługujemy się językiem i nie doceniamy tego, ile wiadomościmożna przekazać za pomocą zapachu, ale uwierzcie mi, że wasz kot to potrafi. Zapach, który po sobiezostawia to cała encyklopedia wiedzy na jego temat. Gruczoły zapachowe. Gruczoły zapachowe kotów znajdują się na opuszkach łap, na policzkach i wzdłuż tym każdy kot posiada dwa niewielkie gruczoły około odbytowe umieszczone po obydwu stronach odbytu, które to uwalniają wydzielinę o nieprzyjemnym zapachu (tak jakby nie wystarczył nam zapach samego kału). Znamy również zapach kociego moczu. Jeśli macie swojego własnego kota lub kota w sąsiedztwie, to wiecie czym to pachnie, a szczególnie, jeśli mamy do czynienia z moczemniekastrowanego kocura. Gruczoły zapachowe uwalniają feromony. Są to substancje chemiczne używane do przekazywania informacji. Dla kotów wychodzących na dwór lub wolno żyjącychkomunikacja zapachowa jest niezwykle istotna ponieważ pomaga przekazywać informacjebez ryzyka (przy odrobinie szczęścia) fizycznej konfrontacji. To ważny element w życiu dzikich kotów, dlatego że im mniej sprzeczek, tym większa szansa na przeżycie kolejnego dnia, przynajmniej bez poważnych obrażeń. Jak koty posługują się zapachem Koty używają zapachów do rozpoznawania członków tej samej społeczności, oznaczania granic terytorium, budowania zaufania, zgłaszania gotowości seksualnej, czerpania informacji na temat wszystkich obcych kotów pojawiających się w okolicy, a także do samouspokojenia, wzmacniania więzi z innymi osobnikami lub jako formy skrytej agresji. Gruczoły zapachowe, które są ulokowane wokół twarzy określa się jako „przyjazne” lub„o niskiej intensywności zapachowej”. Koty używają ich do oznaczania znanych sobie przedmiotów, które przynależą do terytorium, a także podczas zachowań wzmacniających więź pomiędzy osobnikami, jak na przykład ocieranie się głowami. Każdy kociarz zna widok kota ocierającego się o przedmioty w domu. Za pomocą tych gestów kot się uspokaja i pokazuje, że czuje się bezpiecznie i zna terytorium. Gruczoły zapachowe ulokowane na łapach uwalniają zapachy kiedy kot zaczyna drapać przedmioty, żeby je oznaczyć. Oprócz widocznego śladu po pazurach pozostawia sygnał zapachowy z gruczołów. Oto mamy zwierzę, które robi wszystko, żeby inni zauważyli jego obecność!Wysoką intensywnością zapachową natomiast charakteryzują się gruczoły zlokalizowane w tylnej części ciała kota, jak na przykład te, które uwalniają zapachy podczas znaczenia moczem. Te feromony nie mają funkcji uspokajającej. Znaczeniu terenu zawsze towarzyszy stres lub podniecenie. Musimy również wiedzieć o tym, że całe to bogactwo zapachów uwalnianych w różnych okolicznościach i wszystkie informacje w nich zawarte mogą być z łatwością rozkodowane przez inne koty dzięki wspaniale rozwiniętemunarządowi węchu. Pam Johnson-Bennett to znana amerykańska behawiorystka, specjalizująca się w terapii kocich zachowań. Autorka wielu ciekawych książek i strony internetowej Za jej zgodą publikujemy wybrane artykuły z tej właśnie strony. Translated into Polish by Beata i Piotr Leszczyńscy Leave a reply Grzybica u kota jest schorzeniem, które, choć jest całkowicie wyleczalne, ma wyjątkowo nieprzyjemny przebieg. W jaki sposób zwierzę może się zarazić, jakie są objawy i czym leczymy grzybicę u kota?Grzybica u kota - jaki to rodzaj schorzenia?Dermatofitozę u kota, powszechnie określaną mianem grzybicy, powodują chorobotwórcze zarodniki z rodzaju Microsporum lub Trichophyton. Zarodniki to mikroskopijne, pasożytnicze grzyby, które żywią się substancjami zawartymi w komórkach skórnych kota. Zakażenie grzybicze może pojawić się na włosach, pazurach i skórze kota. To choroba bardzo zakaźna, która przenosi się nie tylko przez bezpośredni kontakt z nosicielem, ale też pośrednio poprzez kontakt z miejscem, w którym przebywało wcześniej zarażone zwierzę, takim jak jego legowisko lub używanym przez nie przedmiotem, takim jak miska, obroża, grzebień. Przyczyny grzybicy u kotaNajczęściej na grzybicę zapadają koty młode lub stare, czyli takie, u których dopiero wykształca się odporność lub mają ją osłabioną. Szczególnie narażone są na nią koty długowłose, u których trudniej jest usunąć zarodniki podczas pielęgnacji sierści. To schorzenie powszechne w dużych skupiskach zwierząt, takich jak schroniska, hotele dla czworonogów i wystawy. Jak możemy się domyślać, w większym stopniu narażone są na nią koty wychodzące niż te, które cały czas spędzają zamknięte w mieszkaniu. Zarażeniu grzybicą sprzyjają również złe warunki sanitarne, wysoka temperatura i duża wilgotność powietrza. Na grzybicę narażone są koty przewlekle chore, źle karmione oraz samice w czasie rui albo karmienia kociąt. W rozprzestrzenianiu się choroby mają też udział insekty, takie jak pchły, wszy i też zdawać sobie sprawę, że grzybica to rodzaj zoonozy, czyli choroby odzwierzęcej. Oznacza to, że grzybicą może zarazić się od kota również człowiek. Szczególnie narażone są na nią dzieci i osoby starsze z niewykształconą lub zaburzoną odpornością, a także osoby mające na co dzień kontakt z kotami, jak weterynarze i pracownicy schronisk. Objawami grzybicy u człowieka są najczęściej pieczenie i swędzenie, stan zapalny skóry, wykwity i łuszczenie zmian skórnych. Grzybica u człowieka często wymaga długotrwałego leczenia farmakologicznego i stosowania preparatów do leczenia miejscowego w rodzaju maści i grzybicy u kotaGrzybica nie jest łatwa do zdiagnozowania, często przebiega bezobjawowo. Najczęściej jej symptomy pojawiają się, kiedy dochodzi do osłabienia układu odpornościowego kota. Pojawiają się wówczas zmiany w strukturze skóry zwierzęcia. Naskórek kota rogowacieje i zatykają się jego gruczoły łojowe. Powoduje to u kota duży dyskomfort i zwierzę odczuwa swędzenie. Zaczyna się drapać i w ten sposób powiększa powierzchnię ran, na których mogą powstawać ropne zakażenia. Zmiany skórne mogą przybrać formę pierścieniowatego łysienia z łuszczeniem, którego obszar powiększa się wraz z postępami choroby. Mogą pojawić się również odbarwienia, rumień i zaskórniki. Grzybica u kota najczęściej rozwija się na głowie, uszach, pyszczku, na bokach, brzuchu i na kończynach, w tym na pazurach i typowo skórnych dolegliwości, innymi objawami grzybicy u kota mogą być: wypadanie włosów, przykry zapach wydzielany przez zwierzę, zapalenie przewodów słuchowych, zapalenie okolicy warg oraz zanokcica, czyli zmiany wysiękowe lub łuskowe w okolicach pazurów. Podstawowy problem ze zdiagnozowaniem grzybicy polega na tym, że nie objawia się ona jednoznacznie. Może na przykład przebiegać bez świądu lub ze świądem umiarkowanym oraz bardzo silnym, który może prowadzić do samookaleczeń. To samo dotyczy kwestii wypadania włosów. U niektórych kotów będzie ono umiarkowane, u innych będą wypadać dosłownie garściami. Dlatego, jeśli tylko zaobserwujemy któryś z wyżej wymienionych objawów, nieważne czy jest to zwykły łupież czy bardziej widoczne problemy ze skórą kota, powinniśmy natychmiast skonsultować się z u kota - rozpoznanie i leczenieJeśli podejrzewamy, że nasz kot cierpi na grzybicę, powinniśmy uważnie obserwować zachowanie zwierzęcia i zmiany na jego ciele, aby weterynarz podczas przeprowadzanego wywiadu otrzymał jak najwięcej informacji. Aby potwierdzić grzybicę, lekarz może wykonać badanie ultrafioletowe, podczas którego widać zmiany skórne spowodowane przez zarodniki w określonych kolorach. Pewniejszym sposobem na potwierdzenie grzybicy i wyodrębnienie konkretnego zarodnika są testy laboratoryjne, do których potrzebny jest wycinek skóry zwierzęcia. Test powinien ustalić, jaki rodzaj grzyba zaatakował naszego kota często zaczyna się od ostrzyżenia zwierzęcia na krótko. Nie jest to przyjemny widok, szczególnie w przypadku kotów długowłosych, które tracą swój atrybut, ale w ten sposób możemy ograniczyć rozprzestrzenianie się grzyba i znacznie ułatwić stosowanie preparatów używanych miejscowo. W leczeniu miejscowym częściej niż maści stosuje się środki płynne do kąpieli i smarowania, zawierające enilkonazol lub mikonazol. Kot powinien być kąpany przy pomocy takiego preparatu dwa razy w tygodniu. Kuracja może trwać od sześciu do dziesięciu tygodni. Ponadto kot powinien dostawać doustnie środki przeciwgrzybicze, takie jak ketokonazol, flukonazol, itrakonazol, terbinafina. Mogą one niestety wywoływać skutki uboczne, takie jak brak apetytu lub wymioty. Kot powinien je przyjmować co najmniej przez miesiąc. Podczas leczenia kot powinien być izolowany od innych zwierząt, a wszystkie miejsca, w których przebywał wcześniej, powinny zostać zdezynfekowane preparatami grzybobójczymi. Dywany, pościel i legowisko najlepiej jest uprać. Leczenie zazwyczaj jest długie i zależy od stopnia odporności u kota. Rokowania zazwyczaj są dobre w przypadku grzybicy, choć właściciel zwierzęcia musi wykazać się cierpliwością i być przygotowanym na kompleksowe leczenie. Grzybica u kota - profilaktykaGrzybicę u kota znacznie trudniej jest leczyć, niż jej zapobiegać. Jeśli nie chcemy, aby nasz kot był bardziej narażony na tę chorobę, powinniśmy przede wszystkim dbać o jego higienę oraz higienę jego otoczenia. Konieczna jest regularna pielęgnacja, polegająca nie tylko na wyczesywaniu kota, ale także na sprawdzeniu stanu jego uszu, zębów i pazurów. Także regularne wizyty u weterynarza oraz dobrze zbilansowana dieta zmniejszają szansę na rozprzestrzenianie się grzybicy, szczególnie jeśli nasz kot należy do zwierząt wychodzących. Każde z tych działań jest ważnym elementem profilaktyki, która pomaga zapobiec zarażeniu się grzybicą i innymi chorobami, na które koty są szczególnie

gruczoły zapachowe u kota